Kunting Hinuha lang sa Usaping PDAF of ''Pork Barrel"

Sa mga nakaraang buwan at linggo, halos lahat na yata ng balita ay may kinalaman sa PDAF o mas kilala sa tawag na Pork Barrel. Simula ng kumanta ang mga tinaguriang whistle blowers, Million People March sa Luneta at sa pagkakahuli kay Gng. Napoles, kabikabila ng anomalya ang nabubunyag sa pamahalaan. Naisip ko tuloy, hanggang kailan ang usaping ito? Mananagot kaya ang may sala o baka daan taon ang lumipas ay saka lang maibaba ang hatol? Alam naman natin, medyo mabagal ang hustisya sa bansa.

Alam naman siguro ng nakararami na "open secret"itong katiwalian sa gobyerno pero bibihira ang naglalakas ng loob na magsabi dahil kung may nakakaalam man ay sinasarili nalang o nagiging chismis nalang dahil mahirap nga naman lumaban kay Kagalang-galang na Congressman, mamaya ipatumba ka pa.

Magkaganoon pa man, ang mahalaga ngayon ay may naglakas loob na isiwalat ang nagsangasangang katiwalian sa gobyerno. Tila ba anay na sumisira sa ating lipunan ang katiwalian ng mga sana'y inaasahan ng masa na magdadala sa kanila sa kaginhawaan.Pero hindi lang anay kundi Kanser na tila ba ngayon lang na diskubre kahit matagal ng iniinda ito ng lipunan, ng pamahalaan.

Kung ihahambing ko sa kanser ang laganap na katiwalian sa ating pamahalaan ay makikita nating medyo mahihirapan tayong gamutin ito. Matagal at mahaba ang gamutan at kinakailangang makiaayon ng katawan sa pangmatagalang proseso upang magamot ang sakit na ito. Ngunit naiisip ko lang, bakit ngayon lang kaya? Siguro ba ay di nakayang indahin ni Juan dela Cruz ang sakit na mismong sa kalooban nya nagsimula ang sakit.

Naalala ko tuloy ang isang mambabatas mula sa aking probinsya. Ito medyo talagang matagal ko ng pansin at pilit na nagtatanong noon sa mga matatanda ngunit walang kongkretong sagot akong nakukuha sa kanila dahil mismong sila ay binulag na ng panahon sa bulok na klase ng pamamahala. Sa mahabang panahon ng panunungkulan nilang mag-asawa, minsan palitan pa sila ay walang gaanong kongkretong proyekto akong nakita mula sa kanila gayong malaki naman pala ang kanilang nakukuha nilang pondo para sa pagpapa-unlad ng kanilang distrito. Ang mga tulay ay nawasak ng mga nagdaang bagyo sa amin pero walang nangyaring pagsasaayos, ang mga kalsang sana ay nasemento na ay dekada ang binilang upang matapos (ang masama ay hindi pa), ni walang placard kung magkano ang gastos eh kasama pala yun, ang masama pa nito ay ginagawang ng sementadong kalsada kung saang baranggay siya mataas ang boto. Ngayon ay nasa kongreso parin ito.

Lumipat ako sa Maynila at sa medyo tagal ko na din dito, ito lang napansin ko, maya't maya ang patong ng aspalto sa kahabaan ng kalsadang ito, matapos ang ilang buwan ay papatungan na naman hanggang sa nababarahan ang mga kanal at wala ng madaanan ang tubig kaya baha ang labas. Tuwing Graduation eh namimigay ng cash at mas malaki kung malapit na anng eleksyon.

Kung ganito ang pag-iisip ng nakararaming nahahalal na pinuno ay di malabong siguro nga may anomalya sa pamahalaan. Sa patuloy na pag-andar ng imbestigasyon lalong nagsasanga-sanga ang nadidiskubring katiwalian. Hindi kaya nila naisip na sa bawat magarang sasakyang meron sila at sa bawat bakasyon sa mga mamahaling lugar, sa bawat bili nila ng mga original brands ay may milyong mamamayang Pilipino ang walang angal na kumakayod upang kumain ng tatlong beses sa isang araw. Siguro ang problema sa kasalukuyan ay ang paraan ng paghalal natin ng pinuno. Kaya pala marami ng kandidato tuwing eleksyon ang handang kumitil ng buhay dahil sa karangyaang hatid sa kanila ng posisyong ipagkakaloob sa kanila.

Walang magbabago kung ang karamamihan ay patuloy na sasamba sa tagumpay ng iilan, sa kakarampot na tulong na mula din sa kanilang bulsa at sa patuloy na pagpayag na harap-harapan silang nakawan ng iilang mapagsamantala. Dapat tayo ay patuloy na makiaalam sa pamahalaang tayo ang kinakatawan.